Erken uyanılan misafirlik evi



 Misafirlikte erkenden uyananları son zamanlarda evin kedisi ağırlıyor. Kedi kendince bir görev mi ediniyor bunu bilmiyorum ama hop yanınızda. Harika bir his bu. Kedi ve sen evin içinde başlıyorsun dolaşmaya. 


İlk kitaplığa  bakıyorsun. Eğer kitap okuyan bir tanıdıksa. Kitaplık olmayan ev mi olur deme var o evlerden. Sevdiğin yazarlara denk geliyorsun bir tanesini bitiremeyeceğini bildiğin halde okumaya başlıyorsun. Bak bu da hoş his. Sorumluluk yok. İlla bitirmek zorunda mıyız o kitabı  emin değilim. Ya da şiir kitabı öykü kitabı mı seçmek gerekir bilmiyorum. Ama bence iyi bir şey. İlk sayfalara bakıp biraz okuyup biraz okumayıp sonra öteki kitaba geçip kediyi sevip onun sevmesini bekleyip kendini kitabın yerine koyuyorsun. Kedi dese ki e sen de yoksun yani yarın seni neden seveyim. Yoo öyle düşünme sev yani. Şu an sevebiliyorsan sev. Sev eylemi de ne güzel ha.


Sonra kalkıp kediyle beraber  pencereden dışarıyı izliyorsun. Balkona, uzun zamandır oturulmayan sandalyelere. Ağaçlara diğer evlere. Oradaki misafirlere. Orada da hala uyuyan ev sahiplerine. O evlerin de kedilerine. O evlerin de makina seslerine. O evlerde senin gibi olan bir misafire. 


İnsan kendini başkasıyla eşleyince hafif bir rahatlıyor aslında. Benden bir tane daha var. Biriciklik isteği ya da arzusu çok yorucu sanki. 


Sonra  kedi ile beraber kedinin kahvaltısına yardım ediyorsun.  Başka bir yerde uyanmanın kayıtsızlığını kendince  yaşıyorsun işte. Kedileşiyorsun. Kedileşmenin tadını yaşıyorsun. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cuma Akşamı

Cuma Akşamı Birden bire özledim.   Hesabımdan bu ayki ödemeleri hallediyordum. Param bitince mi böyle hissettim bilmiyorum. Özledim. Herkese olur bence bu. Banka hesabından çıktım. Rehbere sonra WhatsApp'a  baktım. Parası olan ama WhatsApp kullanmayan tanıdığım var mı acaba bilmiyorum. Arif amca var  babamın arkadaşı, nasılsınız yazdım. Bence mesajımı okuyamaz. Olsun.   Bir arkadaşım vardı güzel kadınlar asla parasız kalmaz derdi. Bunu güzellikle alakalı demezdi kadınlar demek isterdi güzeli de yanına eklerdi. Bak ya  derdim ne alakası var. Bak ya dememi severdi. Sorsam hala sever. Ondan mı istesem, şaşırtsam onu. Ya bana para göndermen lazım özledim ve bir yerlere gitmek istiyorum desem. Cümlenin arasındaki eksiklikten asla rahatsız olmazdı o.  Bak derdi orada nerede yahu nereye gideceksen işte orada kesinlikle öğlen 11:30 ile 2 arası hafiften bir yemek kokusu başlar. İnsanlar, dükkanlardan çıkar kokulara doğru giderler. Esnaf lokantalarını böyle anlat...
Devamı

Dil Bizi Çağırıyor

Resim
DİL BİZİ ÇAĞIRIYOR İlhan Durusel beni çağırıyor diye bir cümle kursam bu güzel şaka olur mu acaba. Şakadan vazgeçip ucuz  bilet baksam abi ben geldim desem. Elimde kitap elimde kalem, "Altını  çizdiğim yerlerin yanına bir gülücük eklesen kafi." deyip bu konudan çıksam, fevkalede. Sonrası artık bir kütüphane de dolaşmak mı olur ya da bir arşiv gezisi mi bilinmez. Ama gerçekten bu kitap beni çağırıyor bu yazının beni çağırması gibi. Ama gerçekten belki de İlhan Durusel bana bir tabak hediye eder içine güzel cümleler ekler.  Otlar  Çağırıyor hatalıysam affolsun ilk Aylak Adam (2014) sonra da İthaki Yayınları (2022) etiketiyle yayımlanıyor.  İlhan Durusel vesilesiyle yeniden sesli düşüneyim. Birilerine göre tanımların tanımlamaların önemi olmayabilir ki konu bu değil. Ama edebiyatımızda deneme meselesi ve bunun üzerine konuşmak çok hoş ve faydalı. En azından bence. Sınırları ve örnekleri bu kadar geniş bir edebi türe sahip olmak okurluk için şans. Bir sürü yazı topl...
Devamı

Gökçe Akçelik için

Resim
Övünmek gibi olmasın ama memleketin en iyi zurnacılarını, elektro bağlamacılarını, kemancılarını, klarnetçilerini, sipsicilerini bilirim. Türkünün, arabeskin bir ucundan girer öteki ucundan çıkarım. Tabiatım bu. Buna doğduk. Lakin keşfedilmemiş rock grubu söyle desen cevapsız. En iyi gitarist, bilmem. Metallica konserine gitmedim. Babam Pink Floyd dinlemedi. Islak hamburgeri asla sevmedim.  Ama Replikas'ı sevdim.  İnsan hayatında kaç kez doğar bilmiyorum. Ama benimkilerden biri üniversite başlangıcıydı. Galiba herkesinki öyledir.  Çok iyi arkadaşlıklarım oldu. Yine tabiatımda olan yürüme kıymetli bir arkadaşlıkla birleşince biz Balıkesir'i bir uçtan bir uca yürüdük.  Yürüdükçe, konuştukça, kendimizde var olduğunu bile bilmediğimiz kapıları fark ettikçe, hayat daha da güzelleşti. Dünyanın en klişe en hoş sorusudur ben kimim.  Bu kapılardan birini de Replikas ile açtım. Rahmetli arkadaşım "Abi bak çok efendi adamlar bizim gibi, çok güzel müzik yapıyorlar." demişti...
Devamı