kırmızıışıkgünlükleri

  Misafirlikte erkenden uyananları son zamanlarda evin kedisi ağırlıyor. Kedi kendince bir görev mi ediniyor bunu bilmiyorum ama hop yanınızda. Harika bir his bu. Kedi ve sen evin içinde başlıyorsun dolaşmaya.   İlk kitaplığa    bakıyorsun. Eğer kitap okuyan bir tanıdıksa. Kitaplık olmayan ev mi olur deme var o evlerden. Sevdiğin yazarlara denk geliyorsun bir tanesini bitiremeyeceğini bildiğin halde okumaya başlıyorsun. Bak bu da hoş his. Sorumluluk yok. İlla bitirmek zorunda mıyız o kitabı    emin değilim. Ya da şiir kitabı öykü kitabı mı seçmek gerekir bilmiyorum. Ama bence iyi bir şey. İlk sayfalara bakıp biraz okuyup biraz okumayıp sonra öteki kitaba geçip kediyi sevip onun sevmesini bekleyip kendini kitabın yerine koyuyorsun. Kedi dese ki e sen de yoksun yani yarın seni neden seveyim. Yoo öyle düşünme sev yani. Şu an sevebiliyorsan sev. Sev eylemi de ne güzel ha. Sonra kalkıp kediyle beraber    pencereden dışarıyı izliyorsun. Balkona, uzun za...

Pazar sabahı. Erken. Erkenden. İlk kahvesini içen henüz yüzünü yıkamamış. Şehir uyanmak için bir bahane arıyor. Birileri kokulara doğru yola çıkıyor. Kokular insanlara insanlar kokulara bir yol çiziyor. İki sokağı birleştirmişler. Sağlı sollu tezgahlara domatesleri, salatalıkları, yeşillikleri     koymuşlar. Ekmek kızartanlar, çiçek tezgahını izleyenler. Güne aldanıp canı dondurma isteyenler. Mevsime göre meyveler mevsime göre giyinenler. Ayakları acımasa çıplak ayak yürüyecek olanlar. Elbiselere göre küpeler. Annesinin elini bırakmayan çocuklar. İzmir'de     değilim ama sıcak. Sanki bir yaz sabahı keyfi. Bu şubat değil. Öyle olsa bilirdim. Işığın peşine düştüm. Işık sokaktan yükselir. Sokağından içindeyim. Banktaki amcaya selam verdim. Teyzenin gülümsemesine el salladım. Biri tezgahtan sevdiği bir meyve aldı. Az ilerideki banka oturdu. Etrafı izledi. Gülümsedi. Birazını yedi birazını eve ayırdı. Geri gitmek istemiyor. Geldiği yeri unutuyor. Dolaşıyor bakıyor. Güneş ...