İnsan daha önce sığdığı ama artık sığamadığı yerlere bakarak geçiriyor ömrünü
Kilise çanı duymayalı çok oldu. İstanbul'da ne kadar estetik kiliseler vardı. Ama en çok kiliseyi Belgrad'ta gezdim. En çok sesi İstanbul'da duydum. En çok camiiyi de. En çok insanı da.
Savannah güzel bir şehir. Tarihi binalar estetik yapılar sakin insanlar var. Sokaklarda balkonlu evler. Yürüyenler. Çan sesini dinleyenler.
Parisli bir mimar inşa etmiş burayı. Evler evler park. Evler evler başka park. Evler evler ve diğer park. Heykeller, komutanlar ve müzeler. İnsanlar ve başka insanlar. Ressamlar, müzisyenler.
Yalancı bir Paris insanı mutlu edebilir. Amerikan edebiyatını takip edenler Flanner O' Connor'u bilir. Çocukluğu burada geçmiş. Doğduğu ev müze olmuş, beşiği olduğu gibi kalmış.
Ne acayip bir şey insanın beşiğine bakması. İnsan daha önce sığdığı ama artık sığamadığı yerlere bakarak geçiriyor ömrünü.
Evlere bahçelere sokaklara şehirlere. Sığılamayan ne varsa onlardan kurtulup sonra nefes almak için ufacık kaldığı yere geri gelip bakıyor bakıyor.
Çanlar çalıyor avrupa tarzı bir şehirde. Dindarlar kiliseye koşuyor.
Yorumlar
Yorum Gönder