kırmızıışıkgünlükleri

  Bir çay bardağı leblebi ile kahve içiyorum. Fark eder mi ölçü emin değilim. Etrafımda biri varsa leblebi ikram ediyorum. Paylaştıkça azalıyor leblebi. Ne olacak yani. Azalsın. Azalacaksın. Azalacak.   Ertesi gün yine aynı şeyi mümkünse aynı yerde aynı saatte. İnsana iyi gelen şeyler vardır iyi gelen şiirler iyi gelen pasajlar. Onları yanımızda taşımak isteriz de taşıyamayız. Sonra tutup onları bir yazıya bir tarife bir yaşanmışlığa katarız çünkü.  Böyledir bu. Hatırlamak isteyince durmak hareket etmek koşmak bakmak yetiyor. Tam şu an ne hatırlıyorsak onu hatırlamak istediğimden diyorum ki kendime böyle uzak böyle yeteneksiz böyle bir başına hissetme kendini. Ya da hisset zahmet olmazsa. Belki bir yere varır bu hallerin sonucu.  Şen şakrak olmadan da oluyor ya hayat. İstesen de istemesen de.  Biz bu bazen gelip bazen giden yer yer keyifli nadiren keyifsiz çokca melodik hüzünlü mahallenin    insanlarıyız ya hani. Bu cümleden de arabesk bir eda seda tav...

Cuma Akşamı Birden bire özledim.   Hesabımdan bu ayki ödemeleri hallediyordum. Param bitince mi böyle hissettim bilmiyorum. Özledim. Herkese olur bence bu. Banka hesabından çıktım. Rehbere sonra WhatsApp'a  baktım. Parası olan ama WhatsApp kullanmayan tanıdığım var mı acaba bilmiyorum. Arif amca var  babamın arkadaşı, nasılsınız yazdım. Bence mesajımı okuyamaz. Olsun.   Bir arkadaşım vardı güzel kadınlar asla parasız kalmaz derdi. Bunu güzellikle alakalı demezdi kadınlar demek isterdi güzeli de yanına eklerdi. Bak ya  derdim ne alakası var. Bak ya dememi severdi. Sorsam hala sever. Ondan mı istesem, şaşırtsam onu. Ya bana para göndermen lazım özledim ve bir yerlere gitmek istiyorum desem. Cümlenin arasındaki eksiklikten asla rahatsız olmazdı o.  Bak derdi orada nerede yahu nereye gideceksen işte orada kesinlikle öğlen 11:30 ile 2 arası hafiften bir yemek kokusu başlar. İnsanlar, dükkanlardan çıkar kokulara doğru giderler. Esnaf lokantalarını böyle anlat...