antrenman

 Bir çay bardağı leblebi ile kahve içiyorum. Fark eder mi ölçü emin değilim. Etrafımda biri varsa leblebi ikram ediyorum. Paylaştıkça azalıyor leblebi. Ne olacak yani. Azalsın. Azalacaksın. Azalacak. 


Ertesi gün yine aynı şeyi mümkünse aynı yerde aynı saatte.


İnsana iyi gelen şeyler vardır iyi gelen şiirler iyi gelen pasajlar. Onları yanımızda taşımak isteriz de taşıyamayız. Sonra tutup onları bir yazıya bir tarife bir yaşanmışlığa katarız çünkü. 


Böyledir bu. Hatırlamak isteyince durmak hareket etmek koşmak bakmak yetiyor. Tam şu an ne hatırlıyorsak onu hatırlamak istediğimden diyorum ki kendime böyle uzak böyle yeteneksiz böyle bir başına hissetme kendini. Ya da hisset zahmet olmazsa. Belki bir yere varır bu hallerin sonucu. 


Şen şakrak olmadan da oluyor ya hayat. İstesen de istemesen de. 


Biz bu bazen gelip bazen giden yer yer keyifli nadiren keyifsiz çokca melodik hüzünlü mahallenin  insanlarıyız ya hani. Bu cümleden de arabesk bir eda seda tavır çıkarmayalım ama olsun hafif bir keman sesi gelsin kulağımıza ki nağmeden eksik kalmayalım. 


Hep yanımızda olsun diye bu kelimeler bir yazı yazıp, biraz edebiyat biraz hayat konuşup dan dun hallerden incelikli sayfalardan geçerek, yeniden yeniden yeniden toparlanıp, eğilip başımızı okşayarak. 


Leblebi

kahve

aralık. 


Güzel bir şey yok mu dersek sağlık var afiyet var dostluklar var. Gerisi tereffuat. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cuma Akşamı

Cuma Akşamı Birden bire özledim.   Hesabımdan bu ayki ödemeleri hallediyordum. Param bitince mi böyle hissettim bilmiyorum. Özledim. Herkese olur bence bu. Banka hesabından çıktım. Rehbere sonra WhatsApp'a  baktım. Parası olan ama WhatsApp kullanmayan tanıdığım var mı acaba bilmiyorum. Arif amca var  babamın arkadaşı, nasılsınız yazdım. Bence mesajımı okuyamaz. Olsun.   Bir arkadaşım vardı güzel kadınlar asla parasız kalmaz derdi. Bunu güzellikle alakalı demezdi kadınlar demek isterdi güzeli de yanına eklerdi. Bak ya  derdim ne alakası var. Bak ya dememi severdi. Sorsam hala sever. Ondan mı istesem, şaşırtsam onu. Ya bana para göndermen lazım özledim ve bir yerlere gitmek istiyorum desem. Cümlenin arasındaki eksiklikten asla rahatsız olmazdı o.  Bak derdi orada nerede yahu nereye gideceksen işte orada kesinlikle öğlen 11:30 ile 2 arası hafiften bir yemek kokusu başlar. İnsanlar, dükkanlardan çıkar kokulara doğru giderler. Esnaf lokantalarını böyle anlat...
Devamı

Dil Bizi Çağırıyor

Resim
DİL BİZİ ÇAĞIRIYOR İlhan Durusel beni çağırıyor diye bir cümle kursam bu güzel şaka olur mu acaba. Şakadan vazgeçip ucuz  bilet baksam abi ben geldim desem. Elimde kitap elimde kalem, "Altını  çizdiğim yerlerin yanına bir gülücük eklesen kafi." deyip bu konudan çıksam, fevkalede. Sonrası artık bir kütüphane de dolaşmak mı olur ya da bir arşiv gezisi mi bilinmez. Ama gerçekten bu kitap beni çağırıyor bu yazının beni çağırması gibi. Ama gerçekten belki de İlhan Durusel bana bir tabak hediye eder içine güzel cümleler ekler.  Otlar  Çağırıyor hatalıysam affolsun ilk Aylak Adam (2014) sonra da İthaki Yayınları (2022) etiketiyle yayımlanıyor.  İlhan Durusel vesilesiyle yeniden sesli düşüneyim. Birilerine göre tanımların tanımlamaların önemi olmayabilir ki konu bu değil. Ama edebiyatımızda deneme meselesi ve bunun üzerine konuşmak çok hoş ve faydalı. En azından bence. Sınırları ve örnekleri bu kadar geniş bir edebi türe sahip olmak okurluk için şans. Bir sürü yazı topl...
Devamı

Gökçe Akçelik için

Resim
Övünmek gibi olmasın ama memleketin en iyi zurnacılarını, elektro bağlamacılarını, kemancılarını, klarnetçilerini, sipsicilerini bilirim. Türkünün, arabeskin bir ucundan girer öteki ucundan çıkarım. Tabiatım bu. Buna doğduk. Lakin keşfedilmemiş rock grubu söyle desen cevapsız. En iyi gitarist, bilmem. Metallica konserine gitmedim. Babam Pink Floyd dinlemedi. Islak hamburgeri asla sevmedim.  Ama Replikas'ı sevdim.  İnsan hayatında kaç kez doğar bilmiyorum. Ama benimkilerden biri üniversite başlangıcıydı. Galiba herkesinki öyledir.  Çok iyi arkadaşlıklarım oldu. Yine tabiatımda olan yürüme kıymetli bir arkadaşlıkla birleşince biz Balıkesir'i bir uçtan bir uca yürüdük.  Yürüdükçe, konuştukça, kendimizde var olduğunu bile bilmediğimiz kapıları fark ettikçe, hayat daha da güzelleşti. Dünyanın en klişe en hoş sorusudur ben kimim.  Bu kapılardan birini de Replikas ile açtım. Rahmetli arkadaşım "Abi bak çok efendi adamlar bizim gibi, çok güzel müzik yapıyorlar." demişti...
Devamı