Ters yön


 İnsanların keyif aldığı bir şeye üşenmemesi ne kadar değerli.(Bu adamı görünce İlker geldi aklıma. İlker kim diyecek birinin bu yazıyı okuyacağını düşünmüyorum. Okursa da o da sorsun, İlker kim diye. Kim lan bu İlker.) İstanbul'da otururken arpacık şehriye kalmadı diye altı katlı asansörsüz apartmanın altıncı katından girişteki bakkala inmiştim. Bakkal beni görünce hocam ev mi taşıyorsunuz demişti. Neden amele gibi görünüyordum acaba. Yok abi yukarıdan hızlı indim deyince neden dedi. Bak bu çok önemli bir soru. Neden? Arpa şehriye için. Yani? Pilavı şehriyesiz yiyemiyorum. Bakkal doğduğu topraklardan ağız içiyle bir kelime üzerinden benimle dalga geçmişti. Diyeceğim o ki asfaltta  yumurta pişirebileceğimiz bir havada birinin bisikletle çok mutlu olması bence değerli. Üstelik ters yöne giderken. Bazen böyledir, gitmemiz gereken yön hiç keyif vermez. Terse doğru gitmek isteriz. Mesele biraz da bu, gidişin dönüşünü hesap etmek. Niçin? Şehriyeyi yakmamak için. 



Hayvan ufaldıkça gübresi kıymetlenir kokusu artar. Bizim orada gübreye samra derler. Galiba yanlış kullanım. İsmiyle pek ilgilenmedim. Bu tır samra  taşıyormuş galiba, ya da bir hayvan. Işıklarda durdum. Camdan içeri, içeriden içime, içimden benliğime giren kokuyu tanıdım. Bu dedim kesin güvercin gübresi. "Bu kadar güzel hayvansın ne yiyor olabilirsin de böyle bir şey oluyor" derdi rahmetli Kuşcu Arif. Köydeki tek kuşçuydu. Ufaktık. Hiç evlenmemişti. Terasta yatardı. Abi sen bunlarla yatıyon cumaya gidince kokmuyor musun dedim ben. Sen bir daha gelme dedi. Evin oradan izlemeye başladım kuşlarını. Gökyüzü her yerden görünüyordu. Binalar en fazla iki katlı katlı güvercinler taklacıydı. Arif abi iyi adamdı. Işık yandı. Şoför maskeyle arabayı kullanıyordu. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cuma Akşamı

Cuma Akşamı Birden bire özledim.   Hesabımdan bu ayki ödemeleri hallediyordum. Param bitince mi böyle hissettim bilmiyorum. Özledim. Herkese olur bence bu. Banka hesabından çıktım. Rehbere sonra WhatsApp'a  baktım. Parası olan ama WhatsApp kullanmayan tanıdığım var mı acaba bilmiyorum. Arif amca var  babamın arkadaşı, nasılsınız yazdım. Bence mesajımı okuyamaz. Olsun.   Bir arkadaşım vardı güzel kadınlar asla parasız kalmaz derdi. Bunu güzellikle alakalı demezdi kadınlar demek isterdi güzeli de yanına eklerdi. Bak ya  derdim ne alakası var. Bak ya dememi severdi. Sorsam hala sever. Ondan mı istesem, şaşırtsam onu. Ya bana para göndermen lazım özledim ve bir yerlere gitmek istiyorum desem. Cümlenin arasındaki eksiklikten asla rahatsız olmazdı o.  Bak derdi orada nerede yahu nereye gideceksen işte orada kesinlikle öğlen 11:30 ile 2 arası hafiften bir yemek kokusu başlar. İnsanlar, dükkanlardan çıkar kokulara doğru giderler. Esnaf lokantalarını böyle anlat...
Devamı

Dil Bizi Çağırıyor

Resim
DİL BİZİ ÇAĞIRIYOR İlhan Durusel beni çağırıyor diye bir cümle kursam bu güzel şaka olur mu acaba. Şakadan vazgeçip ucuz  bilet baksam abi ben geldim desem. Elimde kitap elimde kalem, "Altını  çizdiğim yerlerin yanına bir gülücük eklesen kafi." deyip bu konudan çıksam, fevkalede. Sonrası artık bir kütüphane de dolaşmak mı olur ya da bir arşiv gezisi mi bilinmez. Ama gerçekten bu kitap beni çağırıyor bu yazının beni çağırması gibi. Ama gerçekten belki de İlhan Durusel bana bir tabak hediye eder içine güzel cümleler ekler.  Otlar  Çağırıyor hatalıysam affolsun ilk Aylak Adam (2014) sonra da İthaki Yayınları (2022) etiketiyle yayımlanıyor.  İlhan Durusel vesilesiyle yeniden sesli düşüneyim. Birilerine göre tanımların tanımlamaların önemi olmayabilir ki konu bu değil. Ama edebiyatımızda deneme meselesi ve bunun üzerine konuşmak çok hoş ve faydalı. En azından bence. Sınırları ve örnekleri bu kadar geniş bir edebi türe sahip olmak okurluk için şans. Bir sürü yazı topl...
Devamı

Gökçe Akçelik için

Resim
Övünmek gibi olmasın ama memleketin en iyi zurnacılarını, elektro bağlamacılarını, kemancılarını, klarnetçilerini, sipsicilerini bilirim. Türkünün, arabeskin bir ucundan girer öteki ucundan çıkarım. Tabiatım bu. Buna doğduk. Lakin keşfedilmemiş rock grubu söyle desen cevapsız. En iyi gitarist, bilmem. Metallica konserine gitmedim. Babam Pink Floyd dinlemedi. Islak hamburgeri asla sevmedim.  Ama Replikas'ı sevdim.  İnsan hayatında kaç kez doğar bilmiyorum. Ama benimkilerden biri üniversite başlangıcıydı. Galiba herkesinki öyledir.  Çok iyi arkadaşlıklarım oldu. Yine tabiatımda olan yürüme kıymetli bir arkadaşlıkla birleşince biz Balıkesir'i bir uçtan bir uca yürüdük.  Yürüdükçe, konuştukça, kendimizde var olduğunu bile bilmediğimiz kapıları fark ettikçe, hayat daha da güzelleşti. Dünyanın en klişe en hoş sorusudur ben kimim.  Bu kapılardan birini de Replikas ile açtım. Rahmetli arkadaşım "Abi bak çok efendi adamlar bizim gibi, çok güzel müzik yapıyorlar." demişti...
Devamı