BİR YERDEN BİR YERE ARABA İLE GİDİLEN YERE MAHALLE DENİR Mi?


Galiba bu adamla aynı mahallede oturuyoruz. Ya da aynı saatlerde aynı yerlere gidiyoruz. Bir sürü insan gibi. Bir yere gidiyoruz birbirimizden haberimiz yok. Bir şeyler bize bir şeyler hatırlatıyor. Oralarda geziniyoruz ve ışık yanıyor. Sonra başka bir yere başka bir şey hatırlamak için gidiyoruz. Ya da varılan yerde kendimize bir hikaye uyduruyoruz. Bu arabaya da rastladığımda Giray Kemer'in ilk öykü kitabı olan "Olaylar Boksörün Pazı Sarmasını Yemesiyle Başladı'yı hatırlıyorum. Arka camda iki tane boks eldiveni. Boks ile pek alakam yok. Hala boks spor mu ya seviyesindeyim. Ama çağrışımların edebiyata, hayata, bana katkısını ve ışıklarda bu abiye denk gelmeyi seviyorum. Onu görünce mahallede olduğumu hissediyorum. Acaba başka bir yerde karşılaşırsak gene mahallemizde hisseder miyim. Bir yerden bir yere araba ile gidilen yere mahalle mi denir bilmiyorum. Mahalle dediğin evden inilen yerdir. Her şey değişti. Benzin ucuz arazi geniş cografya kader. 



Kitap okuyan birini görünce ne okuduğunu merak ediyorum. (Kitapçıya gidince Orhan Pamuk kitaplarını görünür yere koyuyorum. ) Baya  baktım bu amcaya.  Beni görmedi. Göz ucuyla arabalara bakıyor ve sadece okuyordu. Sonra ışık yandı kitabı yan koltuğa koydu. Okumaya devam etmiş midir bilmiyorum. Ama kitabı açık bırakması hoşuma gitti. Biraz ilerledik. Yeniden ışığa yakalandık. Yeniden okumaya devam etti. Sonra benim ona baktığımı fark etti. Kafamı çevirdim. Sonra yeniden ondan tarafa bakınca kapağı bana gösteriyordu. Dümdüz kırmızı bir kapak. Okuyamıyordum. Camı açtım gene göremedim. Güldü. Ne oldu dedim. Bu kadar meraklı olursan seni dine davet edebilirim dedi. Hangi din diye sormadım. Bende bir tane var da demedim. 





Burada plakalarda ya da araba arkalarında baba ile ilgili bir kelime cümle görünce bizim oralarda çok yaygın olan "babam sağolsun" yazıları aklıma geliyor. Herhalde ben ufakken babalar çocuklarına şahin slx falan alırdı. Çocuklar da ondan dolayı babam sağolsun yazarlardı. Sağolsun birleşikti. Hatırlıyorum. Babam  bana araba almadı ama ev yaptırdı.  Tarım arazisine yüz on metrekare. Seksen metrekare haricine ceza ödemişti. Şu an kira için aylık 250 tl alıyor galiba. Oturmadığım bir ev benim olabilir mi bilmiyorum. Kirası da bana gelmiyor üstelik. Babam benim babam ama. Ne yapsam arabanın arkasına babam sağ olsun mu yazdırsam. Beth Dad gibi olmasa da gene de güzel olur. Beth'in babası gibi çevirebiliriz değil mi bunu. Kimsin, Beth'in babasıyım. Güzel. Yaşasın kız çocukları. Geçelim yeşil ışıkları. 




Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Cuma Akşamı

Cuma Akşamı Birden bire özledim.   Hesabımdan bu ayki ödemeleri hallediyordum. Param bitince mi böyle hissettim bilmiyorum. Özledim. Herkese olur bence bu. Banka hesabından çıktım. Rehbere sonra WhatsApp'a  baktım. Parası olan ama WhatsApp kullanmayan tanıdığım var mı acaba bilmiyorum. Arif amca var  babamın arkadaşı, nasılsınız yazdım. Bence mesajımı okuyamaz. Olsun.   Bir arkadaşım vardı güzel kadınlar asla parasız kalmaz derdi. Bunu güzellikle alakalı demezdi kadınlar demek isterdi güzeli de yanına eklerdi. Bak ya  derdim ne alakası var. Bak ya dememi severdi. Sorsam hala sever. Ondan mı istesem, şaşırtsam onu. Ya bana para göndermen lazım özledim ve bir yerlere gitmek istiyorum desem. Cümlenin arasındaki eksiklikten asla rahatsız olmazdı o.  Bak derdi orada nerede yahu nereye gideceksen işte orada kesinlikle öğlen 11:30 ile 2 arası hafiften bir yemek kokusu başlar. İnsanlar, dükkanlardan çıkar kokulara doğru giderler. Esnaf lokantalarını böyle anlat...
Devamı

Dil Bizi Çağırıyor

Resim
DİL BİZİ ÇAĞIRIYOR İlhan Durusel beni çağırıyor diye bir cümle kursam bu güzel şaka olur mu acaba. Şakadan vazgeçip ucuz  bilet baksam abi ben geldim desem. Elimde kitap elimde kalem, "Altını  çizdiğim yerlerin yanına bir gülücük eklesen kafi." deyip bu konudan çıksam, fevkalede. Sonrası artık bir kütüphane de dolaşmak mı olur ya da bir arşiv gezisi mi bilinmez. Ama gerçekten bu kitap beni çağırıyor bu yazının beni çağırması gibi. Ama gerçekten belki de İlhan Durusel bana bir tabak hediye eder içine güzel cümleler ekler.  Otlar  Çağırıyor hatalıysam affolsun ilk Aylak Adam (2014) sonra da İthaki Yayınları (2022) etiketiyle yayımlanıyor.  İlhan Durusel vesilesiyle yeniden sesli düşüneyim. Birilerine göre tanımların tanımlamaların önemi olmayabilir ki konu bu değil. Ama edebiyatımızda deneme meselesi ve bunun üzerine konuşmak çok hoş ve faydalı. En azından bence. Sınırları ve örnekleri bu kadar geniş bir edebi türe sahip olmak okurluk için şans. Bir sürü yazı topl...
Devamı

Gökçe Akçelik için

Resim
Övünmek gibi olmasın ama memleketin en iyi zurnacılarını, elektro bağlamacılarını, kemancılarını, klarnetçilerini, sipsicilerini bilirim. Türkünün, arabeskin bir ucundan girer öteki ucundan çıkarım. Tabiatım bu. Buna doğduk. Lakin keşfedilmemiş rock grubu söyle desen cevapsız. En iyi gitarist, bilmem. Metallica konserine gitmedim. Babam Pink Floyd dinlemedi. Islak hamburgeri asla sevmedim.  Ama Replikas'ı sevdim.  İnsan hayatında kaç kez doğar bilmiyorum. Ama benimkilerden biri üniversite başlangıcıydı. Galiba herkesinki öyledir.  Çok iyi arkadaşlıklarım oldu. Yine tabiatımda olan yürüme kıymetli bir arkadaşlıkla birleşince biz Balıkesir'i bir uçtan bir uca yürüdük.  Yürüdükçe, konuştukça, kendimizde var olduğunu bile bilmediğimiz kapıları fark ettikçe, hayat daha da güzelleşti. Dünyanın en klişe en hoş sorusudur ben kimim.  Bu kapılardan birini de Replikas ile açtım. Rahmetli arkadaşım "Abi bak çok efendi adamlar bizim gibi, çok güzel müzik yapıyorlar." demişti...
Devamı